Na Royal Rumble 2004 obronił tytuł w Last Man Standing matchu przeciwko Shawnowi Michaelsowi; walka zakończyła się remisem, przez co pas nie zmienił właściciela[77].

Pomimo iż John Cena zdobył tytuł na Raw, Triple H podpisał kontrakt z CM Punkiem i ogłosił walkę Champion vs. Champion na SummerSlam pomiędzy Punkiem i Ceną, a sędzią specjalnym miał być on sam. W styczniu 2007, na gali New Year's Revolution, Triple H ponownie zerwał mięsień czworogłowy (tym razem było to prawe udo), przez co walka DX z Rated-RKO zakończyła się no-contestem[103][104]. Grupa dominowała na Raw; w grudniu 2003 każdy z członków Evolution posiadał pas mistrzowski[74]. Na SummerSlam pokonali Vince’a i Shane’a, pomimo interwencji innych wrestlerów pracujących dla Vince’a[99]. Triple H zakończył feud z Michaelsem, pokonując go w najdłuższym w historii Hell in a Cell matchu na Bad Blood[79]. Helsmley całkowicie porzucił gimmick „Connecticut Blueblooda”, zaczął pojawiać się w t-shirtach i skórzanych kurtkach.

Po WrestleManii, Michaels został zmuszony do zaprzestania wystąpień w ringu – dwa miesiące wcześniej doznał poważnej kontuzji pleców. Select from premium Triple H And Stephanie Mcmahon Kids of the highest quality. 26 lutego 2018 na gali Elimination Chamber wraz ze Stephanie McMahon powitał w WWE Rondę Rousey.

Na Raw 1000, Stephanie McMahon udało się sprowokować Heymana by przyjął wyzwanie[155].

W 2010 stał się tzw.

crotch chop, czyli skrzyżowanie rąk koło krocza w literę „X”).

27 października na Raw, Triple H zaoferował Johnowi Cenie dołączenie do Authority. Flair pokonał Triple H’a w Steel Cage matchu o Intercontinental Championship na gali Taboo Tuesday[91]. That is the view of …

Triple H pokonał Lesnara na WrestleManii[161], lecz przegrał rewanżowy Steel Cage match na gali Extreme Rules[162]. Tej samej nocy, Triple H namówił Setha Rollinsa od odwrócenia się od The Shield i powrotu do Authority[171].

002222645-A

Triple H wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble 2009; został wyeliminowany jako ostatni[118]. Triple H Wife. 8 kwietnia na gali WrestleMania 34 Angle i Rousey pokonali Triple H-a i Stephanie McMahow w walce typu Mixed tag team match. Po atym jak Rollins odniósł kontuzję kolana na live evencie, WWE World Heavyweight Championship zostało zwakowane, a WWE ogłosiło, iż odbędzie się turniej, mający wyłonić nowego mistrza[181].

Po tym, jak wrestlerzy WWE dali Triple H’owi wotum nieufności, na Raw powrócił Mr. McMahon. Dzięki tej roli nadzoruje relacje pomiędzy pracownikami i działy rozwoju talentów, szkoląc wykonawców i zarządców od światowej rekrutacji. 3 stycznia 2000 na Raw is War, Triple H pokonał Big Showa zdobywając WWF Championship po raz trzeci.. Na początku 2000 roku rywalizował z Mickiem Foleyem. W 1988 został ukoronowany mianem Teen Mr. New Hampshire[8][9]. Levesque opuścił federację na rzecz World Wrestling Federation (WWF) w styczniu 1995.

Na gali, Triple H pokonał Kane’a i zunifikował tytuły[69]. Wypowiedział słowa „I quit”, kiedy Kane miał wymierzyć jego przyjaciółce Chynie Chokeslam. Tuż po tym, Sheamus wykorzystał kontrakt Money in the Bank, zdobył mistrzostwo i dołączył do The Authority[183]. Feud został zakończony Three Stages of Hell matchem na gali No Way Out 2001, w którym Helmsley pokonał Austina[49].

Wyzwał go na No Holds Barred match na WrestleManii XXVII. Ich rywalizacja została zakończona wygraną przez Triple H’a walką na WrestleManii XIV[23].

Shawn Michaels powrócił na Raw 12 czerwca i wraz z Triple H’em odnowili D-Generation X[97]. Na gali Fastlane, Sting wyzwał Triple H’a do walki na WrestleManii 31[178]. Triple H i Ambrose zmierzyli się na gali Roadblock w walce o pas; Triple H zdołał obronić WWE World Heavyweight Championship[188]. Na WrestleManii XV, Triple H przegrał z Kanem po tym jak w walkę zainterweniowała Chyna, powracając do DX[28]. W 2001 rywalizował też z The Undertakerem; Undertaker pokonał go na WrestleManii X-Seven[50].

Przez całe lato skutecznie bronił mistrzostwa m.in. W grudniu do DX dołączył Hornswoggle – stał się on maskotką drużyny. Stracił pas na gali Backlash, na rzecz Hulka Hogana[57].

Noc po WrestleManii, Triple H pomógł Austinowi wygrać Steel Cage match z The Rockiem[51]. Na gali Armageddon pokonał McMahona w No Holds Barred matchu[36]. Triple H powrócił 30 stycznia na Raw, aby ocenić dotychczasową pracę Laurinaitisa. Triple H – Armageddon 2007, WWE Extreme Rules 2013 Results – Brock Lesnar Beats Triple H, Triple H Talks Putting Daniel Bryan Over at WrestleMania 30, 5 Things We Learned From Triple H’s WWE NXT: Takeover London Conference Call, More WWE NXT Events Sell Out, Triple H Comments, Triple H Thanks UK Fans, Styles Praises NXT Women, Triple H Making the Game: Triple H’s Approach to a Better Body (Wwe) (9780743478885): Triple H, Robert Caprio, James Rosenthal: Books, Triple H Brings His Game to 'The Bernie Mac Show' Friday, March 11, on Fox, Pro Wrestling Illustrated Award Winners Feud of the Year, Pro Wrestling Illustrated Award Winners Match of the Year, Pro Wrestling Illustrated Award Winners Most Hated Wrestler of the Year, 2007 PWI 500 edition of Pro Wrestling Illustrated – cover, Pro Wrestling Illustrated Top 500 – PWI Years, Title History: World Heavyweight Championship, Title History: WWE Tag Team: D-Generation X, Title History: World Tag Team: Stone Cold & Triple H, Title History: World Tag Team: D-Generation X, https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Triple_H&oldid=60805545, licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, Korzystasz z Wikipedii tylko na własną odpowiedzialność, Najbardziej znienawidzony zawodnik roku (2013), Najbardziej znienawidzony zawodnik roku (2014), Najbardziej znienawidzony zawodnik dekady (2000–2009).
Triple H powrócił 21 lutego 2011 na Raw, przerywając wejście również powracającego The Undertakera[139]. Po wielu nieudanych próbach zdobycia WWF Championship[29], Triple H zawalczył z Mankindem i Stone Cold Stevem Austinem w Triple Threat matchu na SummerSlam; walkę wygrał Mankind[30].

Na King of the Ring zawalczył o Undisputed WWF Championship przeciwko The Undertakerowi, lecz nie zdołał odzyskać tytułu[59]. 16 września 1999 na SmackDown!, Triple H stracił tytuł na rzecz Vince’a McMahona[31]. Po trzech miesiącach przerwy, Triple H powrócił na Raw i wraz z byłym członkiem Evolution, Ricem Flairem, pokonali Chrisa Mastersa i Carlito[89]. Zaczął feud z Droesem i przegrał z nim na Royal Rumble 1996[1].

Triple H przegrał Three Stages of Hell match o tytuł z Ortonem na The Bash[125]. Na gali po tym, jak Bryan wygrał walkę i tytuł, Triple H wykonał na nim Pedigree, dzięki czemu Randy Orton mógł wykorzystać walizkę Money in the Bank i zdobyć tytuł[163]. 2006), Murphy Claire (ur. Generalny Menadżer Raw Eric Bischoff wprowadził World Heavyweight Championship i podarował pas Triple H’owi[66].

Doprowadziło to do rozpoczęcia rywalizacji między Triple H’em a Shanem i Vincem McMahonami.
Posiada również akcje WWE warte kolejnych 1,5 miliona dolarów[4]. Vaughn Evelyn Levesque was born on August 24th, 2010. Triple H odliczył przypięcie na rzecz Punka, lecz tuż po walce Punk został zaatakowany przez przyjaciela Triple H’a – Kevina Nasha[143]. Triple H stracił World Heavyweight Championship na rzecz Shawna Michaelsa w pierwszym Elimination Chamber matchu na Survivor Series[70]. Na WrestleManii XXV, Triple H obronił WWE Championship w walce z Ortonem[123]. Triple H i Michaels mieli ponownie połączyć się w D-Generation X, lecz Triple H odwrócił się od Michaelsa, przechodząc heel turn[64]. W rywalizację pomiędzy Triple H’em a Anglem zamieszana była także Stephanie McMahon; razem tworzyli trójkąt miłosny[44]. Triple H rozpoczął rywalizację ze Stevem Austinem, gdy okazało się, że Triple H zapłacił Rikishi'emu za przejechanie Austina autem na gali Survivor Series w 1999[47].

W 2014, Levesque wraz ze Stephanie utworzyli fundację „Connor's Cure” na cześć Connora „The Crushera” Michalka, wielkiego fana WWE, który zmarł po przegranej walce z rakiem w wieku ośmiu lat[216].

Dwa dni później, Triple H pojawił się na Raw, na którym wezwał Rollinsa do ringu, jednak zaatakował go debiutujący Samoa Joe[195]. W październiku rozpoczął niesławny feud z mistrzem interkontynentalnym – Kanem. VINCE MCMAHON will NOT leave WWE to his children Stephanie or Shane - and is already training Triple H to take over the reigns. The Undertaker w Hell in a Cell matchu na Wrestlemanii XXVIII. - Triple H Kids Boutique - Business registration no. Triple H kontynuował feud z Vincem; poślubił jego córkę, Stephanie McMahon[35]. Laurinaitis wyznaczył walkę pomiędzy Mizem i R-Truthem a Triple H’em i Punkiem na Vengeance[147]. Po Vengeance, Triple H wziął przerwę od występów w WWE z powodu problemów z karkiem[88]. Hardy został zaatakowany przed walką, a jego miejsce w Triple Threat matchu zajął Edge. Storyline z Katie Vick został bardzo źle przyjęty przez fanów i porzucony tuż przed walką na No Mercy[68].

Jego kolegami z klasy byli między innymi przyszli wrestlerzy WWF – Chyna i Perry Saturn.

Na WrestleManii, Triple H pokonał Chrisa Jericho w walce o mistrzostwo[56].

Chief Operating Officer (COO)) WWE, ponieważ McMahon nie mógł poradzić sobie z CM Punkiem (Punk zdobył WWE Championship, a następnie odszedł z federacji, zabierając mistrzostwo ze sobą).

Poza wrestlingiem, Levesque pojawił się wielokrotnie w filmach i telewizji.

Rousey sprawiała wrażenie niezadowolonej i po tym jak Triple H próbował ją upomnieć, podniosła go i rzuciła na drewniany stół, który się załamał. Triple H odebrał Rockowi mistrzostwo w Ladder matchu na SummerSlam w 1998[26]. Michaels i Kevin Nash próbowali namówić Triple H’a do przejścia na Raw i dołączenia do grupy[63]. Ostatecznie, grupa została rozwiązana[63], a Triple H został sprowadzony do Raw przez Erica Bischoffa. Na WrestleManii przegrał walkę z Undertakerem[141]. Stephanie później przeszła na stronę Triple H’a; razem zaczęli zarządzać WWF[8].

Nie zdołał też zdobyć tytułu na Night of Champions[126]. Tydzień później na Raw, Michaels i Triple H oficjalnie przywrócili DX; podczas wygłaszania proma w ringu zostali zaatakowani przez The Legacy[128]. Jego debiut pay-per-view odbył się na SummerSlam; pokonał Boba Holly’ego[12]. Helmsley wygrał turniej King of the Ring 1997, pokonując Mankinda w finale[20]. Nash i Hall opuszczali federację na rzecz WCW; po ich ostatniej walce do ringu wkroczyło całe The Kliq by pożegnać wrestlerów, łamiąc przy tym kayfabe[8][16]. Po wielu próbach Levesque przekonał Arcidiego, by przedstawił go byłemu zapaśnikowi, Władysławowi Kowalskiemu, który prowadził profesjonalną szkołę zapaśniczą w Malden w stanie Massachusetts. W międzyczasie, Shawn Michaels powrócił do WWE i dołączył do New World Order (nWo)[63]. Podczas walki na gali, Nash zaatakował Triple H’a, przez co ten musiał zostać przewieziony do szpitala[148]. Choć początkowo nie godził się na rewanż, Triple H przyjął wyzwanie Undertakera[151].